Το αμαξίδιο διανομής κουλουριών και καρβελιών του φούρναρη στα σχολεία της περιοχής στη γωνία Ευτυχίδου 32 και Πλ. Παγκρατίου (τότε, Ταχυδρομείου) το 1950.
Το 1928, ο Αριστοτέλης Ωνάσης χρηματοδότησε την λειτουργία ενός κεντρικού φούρνου του Παγκρατίου στην Ευτυχίδου 32.
Συνοπτικά, η ιστορία έχει ως εξής.
Στη Σμύρνη, λίγο πριν τον «συνωστισμό» του 1922, δυο παιδαρέλια φέροντας από ένα ταβλά κρεμασμένο στον λαιμό του το καθένα, γυρόφερναν την αγορά της πόλης, να πουλήσουν προϊόντα των οικογενειακών τους επιχειρήσεων.
Το ένα, ο Αριστοτέλης Ωνάσης, πουλούσε τσιγάρα και το άλλο, ο Στέφανος Χατζηγιαννάκης, ψωμί. Ο πατέρας του πρώτου ήταν καπνέμπορος και του δεύτερου φούρναρης.
Με τα καταστροφικά γεγονότα του 1922, ο Ωνάσης κατέφυγε στην Αθήνα. Ο Χατζηγιαννάκης ακολούθησε λίγα χρόνια αργότερα, γιατί στο μεταξύ, εξέτισε ποινή φυλάκισης για απείθεια προς τις Τουρκικές αρχές.
Όταν ο Χατζηγιαννάκης έφθασε κι αυτός στην Αθήνα, έψαξε για τον παλιό του φίλο.
Βρήκε την αδελφή του, η οποία τον πληροφόρησε ότι, ο Αρίστος είχε μεταναστεύσει στην Αργεντινή. Αλληλογράφησαν και σε κάποια στιγμή, ο Ωνάσης του έστειλε διακόσια δολλάρια Η.Π.Α, να κάνει μια νέα αρχή.
Με τα χρήματα αυτά, το 1928, ο Χατζηγιαννάκης αγόρασε μια επιχείρηση φούρνου, που υπήρχε ήδη, στην Ευτυχίδου 32 από τις αρχές του 20ου αιώνα. Υπό την δική του διεύθυνση, ο κεντρικότερος φούρνος του Παγκρατίου λειτούργησε σαράντα ένα ολόκληρα χρόνια, μέχρι και το 1969.
Τότε, ο Χατζηγιαννάκης τον μεταβίβασε στον υπάλληλό του, Στέφανο Καμπριγιάννη, που τον λειτούργησε μέχρι την κατεδάφιση του παλιού διώροφου κτηρίου, το 1980. Σήμερα, στην θέση του, στο νεότερο κτήριο, βρίσκεται ένα κατάστημα Βενέτης.
Την ιστορία διηγήθηκε η εγγονή του Στέφανου Χατζηγιαννάκη, Ρένια, ιδιοκτήτρια καταστήματος ανδρικών ενδυμάτων στην Ευτυχίδου 25, με την επισήμανση ότι, ο ευεργετούμενος σε κάποια φάση, επέστρεψε στον Ωνάση τα διακόσια δολλάρια.
Πηγή: Ομάδα Facebook Το Παγκράτι
Ο Στέφανος Χατζηγιαννάκης συνομιλεί με πελάτισσά του (δεκαετία ’60)
