ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Βύρωνας, 1/5/2020
Θέμα: Μήνυμα του Δημάρχου Βύρωνα, Γρηγόρη Κατωπόδη για την εργατική Πρωτομαγιά
H απεργία της Πρωτομαγιάς βρίσκει τον κόσμο αλλά και την Πατρίδα μας, για μία ακόμη φορά, σε δύσκολες συνθήκες. Η παγκόσμια υγειονομική κρίση του κορωνοϊού έχει ανατρέψει την καθημερινότητά μας, μας έχει φοβίσει, και έχει δημιουργήσει σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού τεράστια ανασφάλεια για το αύριο.
Έχοντας μόλις διακρίνει τις πρώτες αχτίδες ανάκαμψης έπειτα από δέκα χρόνια βαθιάς οικονομικής κρίσης, που προκλήθηκε από λανθασμένες πολιτικές, εκτεταμένη διαφθορά και εκδηλώθηκε ακόμη και με τις προκλητικές ρητορικές του «μαζί τα φάγαμε» και της συνενοχής, η κρίση του κορωνοϊού απειλεί να τινάξει στον αέρα όλες τις θυσίες που έκαναν οι πολίτες και δη ο κόσμος της εργασίας.
Οι εργαζόμενοι, που σήκωσαν το τεράστιο βάρος της ανεργίας και της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, έρχονται για μία ακόμη φορά αντιμέτωποι με το δίλημμα «φτωχοποίηση ή αντίδραση», ενώ οι γνωστοί κερδοσκόποι είναι ήδη εδώ για να εκμεταλλευτούν την πανδημία σε βάρος των πολιτών και του κράτους.
Αυτή η πανδημία αποδεικνύεται μία πολύ εύκολη δικαιολογία, για πολλούς, για να πραγματοποιήσουν μία ακόμη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, στους μισθούς και στο δικαίωμα των εργαζομένων να αντιδράσουν. Και είναι ένα δικαίωμα που κατακτήθηκε με αγώνες και με αίμα, και η Πρωτομαγιά είναι εδώ κάθε χρόνο να μας το θυμίζει.
Η κρίση που βιώνουμε για μία ακόμη φορά δεν θα πρέπει να σταθεί αφορμή για μία ακόμα μνημονιακού τύπου νεοφιλελεύθερη επίθεση ενάντια σε όσα κατακτήσαμε τα τελευταία δέκα χρόνια με πρωτοφανείς κόπους και θυσίες άνευ προηγουμένου. Θυσίες που βάρυναν δυσανάλογα τους εργαζόμενους σε σχέση με τους «έχοντες». Αυτό βέβαια στην πράξη σημαίνει πως απαιτείται η ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, της Δημόσιας Παιδείας, των Δήμων οι οποίοι σηκώνουν δυσανάλογο βάρος και φυσικά η αντιστροφή της πορείας συμπίεσης των
εισοδημάτων και καταπίεσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων τόσο στον Δημόσιο, όσο και στον Ιδιωτικό τομέα.
Στα μαθητικά κινήματα που πάλεψαν και αγωνίστηκαν για ένα καλύτερο αύριο και που συνεχίζουν να αγωνίζονται μέχρι σήμερα, θα ήθελα να θυμίσω τη φράση σ’εκείνον τον δίσκο του Βαγγέλη Παπαθανασίου για τον Μάη του 1968, «κάνε το όνειρό σου να διαρκέσει περισσότερο από τη νύχτα». Αυτή η πυξίδα θα πρέπει να συντροφεύει και να καθοδηγεί τον καθένα μας στη δύσκολη πορεία που έχουμε