Έγκλημα ή τέχνη ;
Το γκράφιτι εμφανίζεται για πρώτη φορά με την σημερινή του μορφή στα τέλη του 1960 στις ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα στην Φιλαδέλφεια. Το γκράφιτι είχε συνδεθεί με ομάδες Αφροαμερικανών που έγραφαν τα ονόματα τους σε διάφορους τοίχους της πόλης και με ομάδες συμμοριών οι οποίοι με τον ίδιο τρόπο οριοθετούσαν την ”περιοχή” τους. Το γκράφιτι απασχόλησε έντονα τον Τύπο και εφημερίδες όπως οι New York Times αλλά και περιοδικά όπως το New York Magazine.
Η κουλτούρα του γκράφιτι διείσθυσε στην Ευρώπη το 1980 με αποτέλεσμα να φτάσει στην Ελλάδα και να εδραιωθεί το 1990. Ωστόσο η εγχώρια έννομη τάξη δεν προβλέπει ξεχωριστό νόμο ο οποίος ποινικοποιεί το γκράφιτι. Η δημιουργία γκράφιτι τιμωρείται στο πλαίσιο των άρθρων 381-383 του ποινικού κώδικα σύμφωνα με τις διατάξεις για την φθορά ξένης ιδιοκτησίας. Μάλιστα, το άρθρο 383 Π.Κ προβλέπει ότι η ποινική δίωξη ασκείται αυτεπαγγέλτως χωρίς να απαιτείται έγκληση του παθόντος στις περιπτώσεις όπου η φθορά έγινε απρόκλητα, το πράγμα χρησιμεύει για κοινό όφελος ή η πράξη τελέστηκε από δύο ή περισσότερα άτομα.
Αναμφισβήτητα το γκράφιτι είναι μία μορφή τέχνης και αυτό γιατί αποτελεί ένα καλλιτεχνικό έργο απλά αντί να είναι τοποθετημένο σε καμβά είναι σε τοίχο. Επομένως στις αρχές του 21ου αιώνα το γκράφιτι έγινε αποδεκτό από την κοινωνία καθώς διοργανώνονται ακόμη και διαγωνισμοί ενώ η πολιτεία παραχωρεί ακόμη και χώρους για την δημιουργία τους. Τα γκράφιτι σε πολλές πόλεις και σε πολλά σημεία της Ελλάδας μετέτρεψαν τα πιο γκρίζα και μουντά σημεία σε αξιοθέατα όπως παρατηρούμε και από το φωτογραφικό υλικό.
Πηγή: Ραφαήλ Τσάκωνας, ” Graffiti – Έγκλημα ή τέχνη;” , Μαϊος 2017.
Φωτογραφίες: Eurokinissi