25/9/2020
”Σήμερα το 2ο γυμνάσιο Αλίμου μετατράπηκε σε ρινγκ. Σε αυτό το σχολείο δούλευα πέρυσι. Και πέρυσι είχε γίνει κατάληψη. Ένας γονιός είχε καλέσει την αστυνομία και τα παιδιά άνοιξαν στο τρίωρο. Έπειτα σύσσωμος ο σύλλογος του σχολείου με τη διευθύντρια και τον υποδιευθυντή συζήτησαν μαζί τους. Δημοκρατικά. Με διάθεση εύρεσης λύσεων, σε κλίμα αλληλοσεβασμού, με παιδαγωγικό τρόπο, χωρίς εισαγγελείς και αστυνόμους. Αφού έγινε αυτό, συνεδρίασε εκτάκτως ο σύλλογος για να συζητήσουμε το θέμα. Μαζί και εμείς. Και ας ήμασταν, ως αναπληρωτές, περαστικοί από το σχολείο. Η εικόνα που έπαιξε σήμερα σε κανάλια και διαδίκτυο δεν έχει καμία σχέση με το σχολείο που ξέρω εγώ. Λύσεις δε βρίσκονται με ξύλο και μπουνιές. Η τρομοκρατία και ο αυταρχισμός δεν έχουν θέση στα σχολεία.
Κατάληψη έγινε και στα καινούργια μου σχολεία. Κοίταξα μια συνάδελφο και της λέω «έτσι μου έρχεται να μπω μέσα με τα παιδιά». Πρώτη μέρα την είδα. Μάλλον την τρόμαξα. Εννοείται πως δεν θα το έκανα, αλλά να ξέρετε εγώ με τα παιδιά είμαι. ».Γιατί δεν είναι όλοι τα «κ@λο@παιδα που θέλουν να χάσουν μάθημα. Δεν υποκινούνται όλα από κόμματα και αναρχικά στοιχεία. Υπάρχουν παιδιά με κρίση. Παιδιά που ξέρουν πως κάθε χρόνο και χειρότερα. Τα σχολεία μου σχολάνε 4ωρα. Λείπουν εκπαιδευτικοί, ειδικότητες, καθαρίστριες. Στις αίθουσες δε χωράμε. Τα κοιτάζω και τα θαυμάζω. Δεν είναι αρνητές της μάσκας. Αρνητές της κοροϊδίας είναι.
Δεν θέλω κλειστά σχολεία. Ούτε από καταλήψεις, ούτε από κορωνοϊό. Αλλά κυρίως, δε θέλω κλειστά μυαλά. Τα παιδιά περνάνε ζόρικα…
YP: Το γκράφιτι της φωτογραφίας έγινε λίγες μέρες μετά την περσινή κατάληψη στον Άλιμο. Οι δημιουργοί; Κάποια από τα παιδιά που είχαν κλείσει το σχολείο…”
Λίνα Καραχρήστου- Εκπαιδευτικός