Άρθρο του Δημάρχου Καισαριανής Χρήστου Βοσκόπουλου,
επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ»
Στις 26 Μαΐου 2023 στην Καισαριανή συντελέσθη μια τεράστια μεταβολή: για πρώτη φορά στην ιστορία της η πόλη ανέδειξε ως πιθανή διοικούσα αρχή μια ανεξάρτητη δημοτική παράταξη. Μία εβδομάδα μετά μας προσέφερε, με ποσοστό 52,83% τα ηνία της πόλης.
Η πόλη με την εμβληματική ιστορία, χαραγμένη στο σώμα του αστικού της ιστού, είπε για πρώτη φορά όχι στις σημαίες, τα χρώματα και τον φανατισμό.
Επέλεξε μια ομάδα ανθρώπων, στην πλειοψηφία τους γέννημα – θρέμμα Καισαριανιώτες, με διαφορετικές κομματικές προελεύσεις αλλά κοινό παρανομαστή την αδήριτη ανάγκη να κάνουμε όλοι μαζί κάτι να βγει η πόλη από το τέλμα.
Ένα τέλμα εσκεμμένο, μεθοδικά δουλεμένο, με σχεδόν χειρουργική ακρίβεια, για δεκαετίες.
Το 2019 όμως, ίσως γιατί η ανθρωπογεωγραφία της πόλης άλλαξε με τα χρόνια και οι νεοφερμένοι δεν έφεραν πάνω τους κομματικές αγκυλώσεις, είτε γιατί οι καιροί επιβάλλουν μια νέα πολιτική ατζέντα, με νέες απαιτήσεις και προτάγματα, οι νέοι Καισαριανιώτες απαγκιστρώθηκαν από το βαρύ παρελθόν της πόλης ή κυρίως από την πλύση εγκεφάλου που είχαν υποστεί από τους κομματικούς μηχανισμούς, και αποφάσισαν να με εμπιστευθούν.
Μου είπαν ένα γενναίο ‘προχώρα’.
Και ήμουν πολύ έτοιμος για αυτή την εντολή. Διαβασμένος, με σχέδιο, με φόρα, με όραμα.
Αυτό που αντίκρυσα όταν ανέλαβα ξεπερνούσε κάθε φαντασία.
Ήξερα ότι η Καισαριανή έχει μείνει πίσω, ήξερα την εσωστρέφεια, την έλλειψη αναπτυξιακής πολιτικής και πολιτικών, ήξερα ακόμη και τα προβλήματα στον ίδιο τον οργανισμό του Δήμου.
Η πραγματικότητα όμως υπερέβη κάθε προσδοκία.
Ο Δήμος, τα οικονομικά του, το οργανόγραμμα, η υλικοτεχνική υποδομή, το ανθρώπινο δυναμικό, οι διαδικασίες, η (μη) μηχανογράφηση, τα χρέη, η εγκατάλειψη, υλική και ψυχική, ‘ζωγράφιζαν’ ένα τοπίο ζοφερό, σαν αυτά που βλέπεις στις ταινίες του Χόλυγουντ μετά από έναν πυρηνικό όλεθρο.
Αυτή ήταν η αφετηρία μου.
Όχι απλώς το τίποτα. Αλλά το ρημάδι. Τα ερείπια.
Αλίμονο όμως. Τα ερείπια ήταν κεκαλυμμένα από αυτόν τον αδιαπέραστο μανδύα που πλακώνει την πόλη εδώ και δεκαετίες.
Αυτόν της ιδεολογικής, σχεδόν ιδεοληπτικής κατάληψης της ιστορίας της από συγκεκριμένη μερίδα της πολιτικής σκηνής της Καισαριανής. Μια ιδεολογική κατάληψη με στοιχεία κτητικότητας και αποκλειστικότητας, λες και το μόνο που είναι η Καισαριανή είναι μια συγκεκριμένη περίοδος στο χρόνο.
Λες και ο χρόνος παγώνει και μπορούμε να τον κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Ή μπορούμε να μεταχειριζόμαστε την ιστορία όπως μας βολεύει, για πάντα.
Το 2019 οι συνδημότες μου με ενθάρρυναν να σηκώσω αυτόν τον μανδύα.
Και τον σήκωσα.
Και σοκαρίστηκα με αυτά που βρήκα κρυμμένα από κάτω.
Όπως σοκαρίστηκα και με τις αήθεις επιθέσεις στο πρόσωπό μου και στην οικογένειά μου.
Με κατηγόρησαν ότι θα βάλω εισιτήριο στις παιδικές χαρές, θα ξεπουλήσω τη δημοτική περιουσία, ότι είμαι φασίστας, απολιτίκ και κακός σύζυγος…
Αλλά χαλάλι.
Γιατί σε τέσσερα χρόνια, με πανδημία, ενεργειακή κρίση και κλιματική κατάρρευση, ξεχρέωσα το δάνειο του Δήμου (€2.6 εκατομμύρια), έφερα στην πόλη έργα αξίας €35 εκατομμυρίων, έβγαλα την Καισαριανή στην Ευρώπη και πέτυχα κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα: μια ευρεία πολιτική συναίνεση δημιουργώντας μια δημοτική παράταξη που αποτελείται από τη δική μου ανεξάρτητη παράταξη «Καισαριανή Τώρα» και τις άλλες δύο προοδευτικές δημοτικές παρατάξεις της πόλης, την «Συνεργασία Πολιτών Καισαριανής» και την «Καισαριανή Δημιουργία». Η μία πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και η άλλη στο ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής.
Αν οι εκλογές του 2019 είχαν ένα δίλημμα «μένουμε στην παλαιά δοκιμασμένη συνταγή» ή «δοκιμάζουμε κάτι νέο», αυτές οι εκλογές δεν έχουν δίλημμα.
Δεν υπάρχει περιθώριο για οπισθοδρόμηση.
Διανύουμε την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, ενός αιώνα πολύ διαφορετικού από τον 20ο.
Οι σημαίες, τα συνθήματα, τα χρώματα και τα ψηφίσματα κενά περιεχομένου δεν είναι πλέον απλώς γραφικά. Είναι επικίνδυνα.
Πνιγόμαστε, καιγόμαστε, αποκλειόμαστε από το χιόνι, ασφυκτιούμε οικονομικά από καλπάζοντα πληθωρισμό, είμαστε αντιμέτωποι με την αβεβαιότητα.
Νιώθουμε πλέον πολύ μικροί σε αυτόν τον πλανήτη.
Τα κράτη φαντάζουν ανέτοιμα για αυτό που συμβαίνει.
Οι υπερεθνικοί οργανισμοί είναι πολύ μακριά μας.
Η πόλη είναι ο θεσμός στον οποίο στρεφόμαστε όλοι.
Ποιά πόλη όμως;
Μια πόλη γεμάτη ιδεολογικά λάβαρα που έρχονται από τα βάθη του 19ου αιώνα με μηδέν λύσεις για τα σύγχρονα προβλήματα ή μια πόλη του σήμερα, με σεβασμό στις σύγχρονες ανάγκες, με απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα, με ένα ανθρώπινο δυναμικό καταρτισμένο και πρόθυμο να εργαστεί σκληρά για το κοινό καλό;
Και κυρίως ποιό είναι το κοινό καλό και ποιός το ορίζει;
Η ιδεοληψία; Η εμμονή με το παρελθόν; Η εξάρτηση από την εξουσία; Η παντελής ανικανότητα να αντιληφθεί κανείς την πραγματικότητα;
Δεν υπάρχει δίλημμα σε αυτές τις εκλογές.
Η πραγματικότητα έχει απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα.
Το μόνο που μένει είναι μια ισχυρή πλειοψηφία από την πρώτη Κυριακή ώστε να μπορέσω να συγκροτήσω μια δυνατή ομάδα στελεχών που θα εργαστούν σκληρά ώστε η Καισαριανή στην πενταετία που έρχεται να ετοιμαστεί για το μέλλον που είναι ήδη εδώ και δεν συγχωρεί πλέον λάθη.
Η Καισαριανή άλλαξε.
Χρήστος Βοσκόπουλος,
Δήμαρχος Καισαριανής,
υποψήφιος Δήμαρχος και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ»