Γράφει ο Ανδρέας Καρατζάς, τέως δημοτικός σύμβουλος Καισαριανής
Βιώνοντας την Καισαριανή εδώ και 33 χρόνια μπορώ πλέον να αντιληφθώ την μετάλλαξη που έχει υποστεί η αγαπημένη μου πόλη τα τελευταία χρόνια. Πολλά έχουν αλλάξει στην φυσιογνωμία της πόλης, χαρακτηριστικά τα οποία έχουν αλλοιωθεί και έχουν πάρει για τα καλά την θέση τους στο χρονοντούλαπο της μακράς Ιστορίας αυτής της πόλης !
Μοιραία κάποιες συγκυρίες έχουν διαφοροποιήσει την καθημερινότητα της πόλης μας. Ο λόγος, λοιπόν, που μετά από καιρό πιάνω στυλό και χαρτί είναι το κυκλοφοριακό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που τείνει να γίνει μια επικίνδυνη καθημερινότητα για τους συμπολίτες μας.
Η χάραξη της Αττικής Οδού στα σύνορα της πόλης μας έμελε να είναι καθοριστική για την εκτίναξη της κυκλοφοριακής ροής των οχημάτων στη λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως. Καθοριστική, επίσης, ήταν και η απουσία των θεσμικών και πολιτικών παραγόντων της Καισαριανής όταν ακόμα η Αττική Οδός ήταν μια μακέτα. Είναι ξεκάθαρο πως όλα αφέθηκαν στην τύχη τους. Καμία μελέτη, κανένας σχεδιασμός, κανένα ανταποδοτικό έργο για την προστασία του κεντρικού οδικού άξονα της πόλης και κατ’ επέκταση των πολιτών αυτής της συνοικίας. Την στιγμή που σε άλλους Δήμους λάμβαναν χώρα έργα όπως βυθίσεις δρόμων και ανισόπεδοι κόμβοι, στην Καισαριανή έγινε το απόλυτο τίποτα ! Αι γενεαί πάσαι διέρχονται την λεωφόρο μας. Οδηγοί Ι.Χ, επαγγελματικά οχήματα βαρέως τύπου, τουριστικά λεωφορεία, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δημιουργούν ένα κυκλοφοριακό χάος το οποία σταδιακά υποβαθμίζει την ποιότητα της ζωής μας. Τροχαία ατυχήματα , τραυματισμοί πολιτών και ρύπανση του περιβάλλοντος συνθέτουν ένα θλιβερό πάζλ. Ένας οδικός άξονας ο οποίος έχει τυπικά δύο λωρίδες ανά ρεύμα, μετατρέπεται σε ένα στενό πέρασμα μεταξύ διπλοπαρακρισμένων οχημάτων και ενός επικίνδυνου για τους πεζούς διάζωμα . Για να είμαι σαφής χαρακτηρίζω επικίνδυνο το διάζωμα διότι τα διάκενα που έχουν διαμορφωθεί για να διέρχονται οι πεζοί χρησιμοποιούνται και από μοτοσικλετιστές οι οποίοι κάνουν ανάστροφη !
Λύσεις σαφώς και υπάρχουν. Μια από αυτές είναι η πρόταση Καμπάκα για υπογειοποίηση η οποία μάλιστα είχε γίνει αποδεκτή από τον τότε Υπουργό Δημοσίων έργων κ. Σουφλιά . Στην Ελλάδα όμως των μνημονίων και της υποχρηματοδότησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης τέτοια έργα δεν μπορούν να γίνουν , δυστυχώς.
Προβληματική επίσης είναι και η στάση της Πρυτανείας η οποία αρνείται πεισματικά να ανοίξει της μπάρες της Πανεπιστημιούπολης παραβιάζοντας κατά την γνώμη μου τους άγραφους κανόνες της καλής γειτονίας και των συλλογικών προσπαθειών για την βελτίωση της καθημερινότητας της ευρύτερης περιοχής.
Έχω την πεποίθηση ότι πρέπει να αναθεωρηθεί η σοβαρότητα του προβλήματος , όχι μόνο από την τοπική ηγεσία αλλά και από την κεντρική διοίκηση. Κινδυνεύουν ζωές , υπάρχει κίνδυνος να αλλοιωθεί πλήρως η φυσιογνωμία της Ιστορικής μας πόλης. Εάν προσθέσουμε και τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν από την κατασκευή του Μετρό τότε μάλλον πρέπει να κάνουμε τον σταυρό μας.
Θεωρώ πως υπάρχει χρόνος να γίνουν παρεμβάσεις για να λυθεί το πρόβλημα . Πρώτα απ ‘όλα πρέπει να συνεχιστεί ο διάλογος με την Πρυτανεία ώστε επιτέλους να σηκωθούν οι μπάρες της Πανεπιστημιούπολης. Να γίνει ένας γόνιμος διάλογος με τους επαγγελματίες της Καισαριανής ούτως ώστε να βρεθεί μια λύση με τα διπλοπαρκαρισμένα οχήματα.
Υ.Γ 1 : Λύση πρέπει να βρεθεί για τον δρόμο του νεκροταφείου (Καραμολέγκου). Πλέον έχουμε και θανατηφόρα τροχαία ! Είναι ανάγκη να σηματοδοτηθεί καλύτερα ο δρόμος και να τοποθετηθεί κιγκλίδωμα κατά μήκος του ρέματος.
Υ.Γ 2 : Όσοι ψάχνουν αντιπολιτευτικά χαρακτηριστικά στο άρθρο, ψάχνουν μάταια. Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση χώρο έχουν μόνο οι συνεργασίες και οι συγκλίσεις , για το καλό της πόλης που αγαπάμε, για την καλύτερη Καισαριανή που οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας.
